ابری از استعمار بر میراث ملکه الیزابت در آفریقا آویزان است

مطالب این صفحه برخلاف اصول کشور بوده و به همین دلیل از دسترس خارج شد.

این مطالب از سوی مدیر سایت تایید نمی‌شوند.

سلب مسئولیت: مدیر این سایت مسئولیتی در قبال محتوای این صفحه ندارد.

لاگوس، نیجریه
CNN
–

مرگ ملکه الیزابت دوم موجی از بازتاب و واکنش های آنلاین را برانگیخته است. اما همه چیز غم و اندوه نبود – برخی از جوانان آفریقایی در عوض تصاویر و داستان های بزرگان خود را به اشتراک می گذارند که دوره ای بی رحمانه از تاریخ استعمار بریتانیا را در طول سلطنت طولانی ملکه تحمل کردند.

یکی در توییتر نوشت: “من نمی توانم عزاداری کنم.” ارسال یک تصویر چیزی که او گفت «گذرنامه حرکت» مادربزرگش بود – یک سند استعماری که از سفر رایگان کنیایی‌ها تحت سلطه بریتانیا در این کشور آفریقای شرقی جلوگیری می‌کرد.

یکی دیگر نوشت که مادربزرگش «در دوران استعمار برای ما تعریف می‌کرد که چگونه آنها را کتک می‌زدند و چگونه شوهرانشان را از آنها می‌گرفتند و به مراقبت از فرزندانشان می‌سپردند». “انشاالله هرگز فراموششان نکنیم. آنها قهرمانان ما هستند.”

امتناع آنها از عزاداری پیچیدگی میراث ملکه را برجسته می کند، که با وجود محبوبیت گسترده، همچنین به عنوان نمادی از ظلم و ستم در بخش هایی از جهان که زمانی امپراتوری بریتانیا گسترش یافته بود، دیده می شد.

کنیا که از سال 1895 تحت سلطه بریتانیا بود، در سال 1920 به عنوان مستعمره رسمی نامگذاری شد و تا زمانی که در سال 1963 به استقلال دست یافت، به همین شکل باقی ماند. ملکه الیزابت تاج و تخت را به دست گرفت.

دولت استعماری در آن زمان اعمال شدید شکنجه، از جمله اخته کردن و تجاوز جنسی را در اردوگاه‌های بازداشت که حدود 150000 کنیایی در آن نگهداری می‌کردند، انجام داد. کنیایی‌های مسن که در سال 2011 برای غرامت شکایت کردند، در نهایت توسط یک دادگاه بریتانیایی 19.9 میلیون پوند محکوم شدند تا بین بیش از 5000 مدعی تقسیم شوند.

وزیر خارجه بریتانیا در آن زمان، ویلیام هیگ، گفت: «دولت بریتانیا به رسمیت می‌شناسد که کنیایی‌ها در معرض شکنجه و سایر اشکال بدرفتاری توسط دولت استعماری قرار دارند. دولت بریتانیا صمیمانه متاسف است که این سوء استفاده ها صورت گرفته و پیشرفت کنیا به سوی استقلال را خدشه دار کرده است.»

فاروق کپروگی، استاد ارتباطات در دانشگاه ایالتی کنسو به سی ان ان گفت که خاطره آفریقا از ملکه را نمی توان از گذشته استعماری جدا کرد.

«میراث ملکه در استعمار آغاز شد و هنوز در آن پیچیده است. قبلاً می گفتند خورشید بر روی امپراتوری بریتانیا غروب نکرده است. او به سی ان ان گفت: هیچ میزان دلسوزی یا همدردی که مرگ او ایجاد کرده است، نمی تواند آن را از بین ببرد.

در حالی که بسیاری از رهبران آفریقا برای درگذشت او عزادار شده اند – از جمله محمدو بوهاری، رئیس جمهور نیجریه، که سلطنت او را “بی نظیر و شگفت انگیز” توصیف کرد، سایر صداهای برجسته در سیاست منطقه ای این کار را نکرده اند.

در آفریقای جنوبی، یکی از احزاب مخالف، مبارزان آزادی اقتصادی (EFF)، صریح بود. EFF گفت: “ما برای مرگ الیزابت سوگواری نمی کنیم، زیرا مرگ او برای ما یادآور یک دوره بسیار غم انگیز در این کشور و تاریخ آفریقا است.” در بیانیه ای گفت.

در این بیانیه آمده است: «تعامل ما با بریتانیا با درد، مرگ و سلب مالکیت، و انسانیت زدایی از مردم آفریقا بوده است.

برخی دیگر نقش بریتانیا در جنگ داخلی نیجریه را به یاد می آورند، جایی که اسلحه مخفیانه در اختیار دولت قرار می گرفت تا علیه بیافران هایی که می خواستند یک جمهوری جدایی طلب تشکیل دهند، استفاده شود. در آن جنگ بین 1 تا 3 میلیون نفر کشته شدند. جان لنون، ​​نوازنده بریتانیایی، در اعتراض به نقش بریتانیا در جنگ، عنوان افتخاری MBE خود را به ملکه بازگرداند.

با این حال، بسیاری در قاره، ملکه را به عنوان یک نیروی تثبیت کننده که تغییرات مثبتی را در طول سلطنت او ایجاد کرد، به یاد می آورند.

Ayodele Modupe Obayelu از نیجریه به CNN گفت: “سلطنت او شاهد پایان امپراتوری بریتانیا بود و کشورهای آفریقایی … تبدیل به جمهوری شدند. او واقعاً شایسته هیچ جایزه یا تشویق ایستاده برای آن نیست، اما این گامی در مسیر درست بود.”

و دله مومودو، ناشر مجله Ovation، مملو از ستایش بود، و از ملاقات با او در سال 2003 در ابوجا و در حین پوشش سفرش به نیجریه خبر داد. وی افزود که در سال 1995 در زمان رژیم دیکتاتور سانی آباچا از نیجریه به بریتانیا گریخت.

«به او گفتم پناهنده هستم و اکنون ناشر مجله هستم. او به من گفت «تبریک می‌گویم» و به سراغ سایر افراد حاضر در خط رفت. من به همه سلام می کنم. او تا آخر کار کرد و هرگز از کار برای کشورش خسته نشد. او تمام تلاش خود را برای کشورش انجام داد و این درس رهبری است.”

مومودو معتقد است که ملکه تلاش کرد تا برای وحشیگری امپراتوری بریتانیا “کفاره” کند. او در دوران استقلال ما به نیجریه آمد و برخی از آثار باستانی در دوران سلطنت او بازگردانده شد. به همین دلیل است که کشورهای مشترک المنافع به پیشرفت خود ادامه می دهند. من بسیار ناراحت هستم که جهان یک انسان بزرگ را از دست داده است.»

آدکنبی رولند، همچنین اهل نیجریه، گفت: «درگذشت ملکه نشان دهنده پایان یک دوران است. به عنوان یک زن، من شیفته داستان او هستم. این زن جوان تاج و تختی بی‌سابقه داشت و با لطف و وقار فراوان تمام تلاش خود را برای محافظت از کشور و کشور مشترک المنافعی که دوستش داشت، صرف نظر از آنچه که لازم بود، انجام داد.»

این ملکه یک بار اعلام کرد“فکر می کنم بیشتر از هر کس دیگری آفریقا را دیده ام.”

او اولین سفر رسمی خارج از کشور خود را در سال 1947 به عنوان یک شاهزاده خانم به آفریقای جنوبی انجام داد و در طول سلطنت خود از بیش از 120 کشور بازدید کرد که بسیاری از آنها در قاره بودند.

در سال 1952 هنگام بازدید از کنیا بود که متوجه شد ملکه شده است. پدرش جورج در حالی که او با شاهزاده فیلیپ آنجا بود از دنیا رفت و او بلافاصله بر تاج و تخت نشست.

از آنجایی که استعمار بعداً از بین رفت و جای خود را به استقلال و خودمختاری در سرزمین‌های ماوراء بحار بریتانیا داد، مستعمرات سابق بخشی از یک گروه کشورهای مشترک المنافع با در راس آن ملکه شدند و او خستگی ناپذیر برای حفظ این گروه در طول سال‌ها تلاش کرد. .

او پیوندهای محکمی با رهبران آفریقایی برقرار کرد، از جمله نلسون ماندلا، که دو بار در آفریقای جنوبی از او دیدن کرد، و کوامه انکرومه، که در سفرش به غنا در سال 1961 در حال رقصیدن با او به تصویر کشیده شد.

با این حال، اکنون سر و صدای فزاینده ای برای استقلال و پاسخگویی در مورد جنایات گذشته بریتانیا مانند برده داری وجود دارد. در نوامبر 2021، باربادوس، 55 سال پس از اعلام استقلال از بریتانیا، ملکه را به عنوان رئیس دولت خود برکنار کرد و سایر کشورهای حوزه کارائیب مانند جامائیکا نیز اعلام کردند که قصد دارند همین کار را انجام دهند.

شاهزاده ویلیام و همسرش، کاترین، دوشس کمبریج، در ماه مارس از جامائیکا دیدن کردند اما در طول این سفر با اعتراض و درخواست غرامت مواجه شدند. همچنین درخواست هایی برای عذرخواهی رسمی به دلیل ارتباط خانواده سلطنتی با برده داری وجود داشت.

مادربزرگ شما در طول 70 سال سلطنت خود، هیچ کاری برای جبران و جبران رنج نیاکان ما که در دوران سلطنت او و/یا در کل دوره قاچاق آفریقایی‌ها، بردگی، اجاره‌نشینی و استعمار بریتانیا روی داده، انجام نداده است. اعضای یک گروه معترض، شبکه مدافعان جامائیکا نوشتند.

در ماه ژوئن، شاهزاده چارلز اولین خانواده سلطنتی بریتانیا بود که از رواندا دیدن کرد، جایی که او به نمایندگی از ملکه در نشست سران دولت های مشترک المنافع حضور داشت.

پس از مرگ مادرش، او اکنون ریاست اتحادیه مشترک المنافع را بر عهده دارد و رابطه جدیدی را با اعضای آن آغاز خواهد کرد که حدود یک سوم آنها در آفریقا هستند.

برخی می پرسند که آیا او به اندازه مادرش در ساختن سازمان مؤثر خواهد بود و مهمتر از همه، با توجه به ریشه های آن در امپراتوری، چقدر هنوز مرتبط است.