لاسه هالستروم، فیلمساز سوئدی، قبل از شروع تولید فیلم زندگی‌نامه‌ای بی‌گناه و جذاب او «هیلما» درباره هنرمند عرفانی هیلما اف کلینت، اصرار داشت که جلسه‌ای برای ملاقات با موضوع خود داشته باشد. این نقاش که در سال 1944 درگذشت، معتقد بود که ارواح او را راهنمایی می‌کنند تا نمادهایی خلق کند که وقتی با هم جمع شوند، نقشه انرژی جهان را به تصویر می‌کشند.
اف کلینت در طول زندگی‌اش به‌عنوان یک کوک دیده می‌شد – و کارهای غیبی او به سختی دیده می‌شد. قبل از مرگ، او شرط کرد که نقاشی هایش تا دو دهه دیگر پنهان بماند. اگرچه او قبل از واسیلی کاندینسکی یا پیت موندریان در حال نقاشی بوم های انتزاعی بود، اما ترکیب رنگ های چشم نواز آف کلینت تا لحظه ای که مری کوانت می توانست آن ها را به یک مینی لباس بکشد ظاهر نشد.
«هیلما» نیز به همین ترتیب شروعی سخت دارد. فیلمنامه هالستروم با خطوطی ساده جوهری شده است. این یک کاریکاتور بدون طنز از قراردادهای دورهمی است، با تصاویری سنگین از تبعیض جنسی – “آن دختر، او نقاشی می کند – رنگ می کند!» سرفه کلاسیک گویای عذاب به لطف خواهر کوچکترش هرمینا (امی تجرنستروم) می رسد، که مرگش باعث تثبیت هنرمند در فراتر از آن بزرگ می شود.
با این حال، هالستروم با ارتباط صمیمانه‌اش با آف کلینت، که در جوانی دخترش تورا هالستروم و در سال‌های غرغر همسرش، لنا اولین، نقش آن را بازی می‌کرد، مخاطب را برمی‌گرداند. او و راگنا جورمینگ، فیلمبردار، خود را به چالش می‌کشند تا از چشمان کلینت ببینند و تصاویر قدرتمند او از مارپیچ‌ها و خطوط را متحرک می‌کنند تا جایی که دور بدنش می‌چرخند. برخی از آزمایش‌های بصری کار می‌کنند، مانند عکس‌های طولانی از هندسه تمشک یا رگ‌های یک اسب پوست‌دار. دیگران صرفاً عجیب هستند، مانند زمانی که او به طور متناوب فیلم را دستکاری می کند تا شبیه یک فیلم صامت اولیه باشد.
آنچه ظاهر می شود، داستانی فراطبیعی ملایم درباره آینده پژوهی است که مانند هر نابغه مرد واپسگرا، خودخواهانه رفتار می کند. محور روایت از بی‌حساسیت کلینت نسبت به هنرمندان زن همکارش در گروه تئوسوفی، پنج، به ویژه معشوق و حامی او، آنا کسل (کاترین گچ) ناشی می‌شود. هالستروم این بینش را مدیون گفتگوی فراتر از گور خود با اف کلیمت می داند. باور کنید یا نه، احساسات روی صفحه قدرت واقعی دارند.
هیلما
درجه بندی نشده. مدت زمان: 2 ساعت. در تماشاخانه ها.
