نحوه خواندن برگ درختان

آنجا چه خبر است – و چرا؟ برخی از نسخه های آن سوالی است که در ذهن هر باغبان کنجکاو وجود دارد.

پاییز، سوژه های دراماتیک زیادی را در امتداد این خطوط، فراتر از تغییر برگ ها ارائه می دهد. دقیقاً چه چیزی به شاخ و برگ درختان برگریز سیگنال می دهد که رها شوند (به جز در مورد درختان مخالف مانند بلوط و راش خاص)؟

اگرچه ما آنها را همیشه سبز می نامیم، اما سوزن های داخلی بسیاری از درختان مخروطی هر پاییز چیز دیگری را به ما نشان می دهد. چرا در آماده شدن برای ریختن به طور قابل توجهی زرد و قهوه ای می شوند؟

و با نزدیک شدن به سرمای عمیق و سرد زمستان شمالی، کدام باغبان تعجب نمی کند که چگونه جوانه های خفته و سایر قسمت های زیبای گیاهان دست نخورده باقی می مانند؟

اشتیاق برای توضیح چنین پدیده هایی مرا به سمت شروع دوره گیاه شناسی و کتاب درسی همراه آن سوق داد. در دهه های پس از آن، من بارها و بارها آن درس ها را مرور کرده ام.

ظاهراً من در جستجوی پاسخ تنها نیستم. کتاب درسی مورد استفاده در آن دوره، “گیاه شناسی برای باغبانان: مقدمه ای بر علم گیاهان” اثر برایان کاپون، از زمان انتشار آن در سال 1990، بیش از 260000 نسخه فروخته است. در ماه اوت، نسخه چهارم منتشر شد.

و خود دوره، مقدمه ای بر علوم گیاهی، اکنون در طول سال در باغ گیاه شناسی نیویورک، به صورت مجازی و حضوری، با حداکثر 12 جلسه در سال و 20 دانشجو در هر جلسه ارائه می شود. این یکی از بیش از 700 پیشنهاد سالانه در موضوعات متنوعی مانند تصویرسازی گیاه شناسی، طراحی منظره، قارچ های روانگردان و گیاه شناسی دیرینه است – همه بخشی از بزرگترین برنامه آموزش مداوم بزرگسالان با محوریت گیاهان در کشور است. (کاتالوگ پاییز و زمستان را می توانید در قالب pdf در اینجا مشاهده کنید.)

شاید بزرگترین نکته من از کلاس هایی که شرکت کردم: قرار دادن مقداری گیاه شناسی در باغبانی ما می تواند به بهبود نتایج در باغ کمک کند. اما بهتر از همه این است که قدردانی ما از نحوه زندگی پرتلاش گیاهان را عمیق تر می کند.

Batten Down the Hatches: Dormancy

دکتر می نویسد که خوابیدن یک “سکوت متابولیک مجازی” است. کاپون، که سال گذشته درگذشت، اما برای چندین دهه استاد گیاه‌شناسی در دانشگاه ایالتی کالیفرنیا، لس‌آنجلس بود.

رجینا آلوارز، استادیار زیست شناسی در دانشگاه دومینیکن نیویورک، در شهرستان راکلند، و یکی از باغ گیاه شناسی نیویورک، گفت: در منطقه معتدل، “این یک سازگاری اکولوژیکی برای زندگی در یک محیط سرد، برای زنده ماندن در سرما است.” مربیان گیاه شناسی بسته به چرخه زندگی و شکل گیاه، آن را به روش های مختلفی انجام می دهند.

گیاهان علفی دو انتخاب دارند: آنها می توانند چرخه زندگی خود را کامل کنند و فقط دانه های خود را برای سال بعد (سالانه) باقی بگذارند، یا قسمت های بالای زمینی آنها می توانند از بین بروند و ریشه ها و اندام های ذخیره مانند ریزوم ها، پیازها و بنه ها را باقی بگذارند تا زمانی که آنها ادامه دهند. شرایط مساعد از سر گرفته می شود (دوسالانه و چند ساله).

اما گیاهان چوبی نمی توانند به طور کامل به این شکل جابجا شوند. حتی آنهایی که برگ های خود را به عنوان بخشی از دفاع کلی خود می ریزند، قسمت هایی دارند که در معرض دید باقی می مانند. آن‌ها شامل اندام‌هایی به کوچکی و به ظاهر آسیب‌پذیر مانند جوانه‌های برگ‌ها و گل‌های سال آینده، یا نوک‌های در حال رشد شاخه‌ها و شاخه‌ها می‌شوند که در بهار دوباره کشیدگی از سر می‌گیرد.

در هنگام آماده سازی، گل ها، برگ ها یا شاخه های رشد نیافته ممکن است هر پاییز در فلس های جوانه های روی هم قرار گیرند. لزلی دی، نویسنده راهنمای تاریخ طبیعی متمرکز بر شهری، از جمله “راهنمای صحرایی درختان خیابان شهر نیویورک”، گفت: برخی از گونه‌ها ممکن است جوانه‌های پوشیده شده را در یک رزین ضخیم بپوشانند تا از سرما و باد محافظت کنند. و یک مربی علوم گیاهی در باغ گیاه شناسی.

این فقط جوانه ها نیستند که از درزگیر ضد آب سود می برند. برخی از حشرات نیز چنین می کنند. برای مثال زنبورهای عسل رزینی را که از فلس‌های جوانه و سایر قسمت‌های گیاه می‌تراشند با بزاق خود مخلوط می‌کنند تا بره موم تولید کنند و از آن به عنوان چسب برای مهر و موم کردن ترک‌های کندو استفاده می‌کنند. روز گفت.

یکی دیگر از کاربردهای غیرمنتظره سیلانت ضد میکروبی: او گفت: “برای مومیایی کردن مزاحمان بزرگی مانند موش و زنبورها که پس از نیش زدن آنها تا حد مرگ انجام نمی شود.”

اشاره شد: طبیعت فراهم می کند – و چیزی را هدر نمی دهد.

رنگ آمیزی، و رها کردن

ما نمایش اخیر را تماشا کردیم، زیرا روزهای کوتاه‌تر و هوای خنک‌تر باعث تجزیه کلروفیل، رنگدانه غالب در بیشتر برگ‌ها شد. آنچه که از ما پوشیده شد به عنوان رنگدانه های جانبی شناخته می شود. آلوارز گفت، از جمله کاروتنوئیدهای زرد و نارنجی که در تمام طول مدت وجود داشتند، در نقش مکمل بودند. اگرچه در طول فصل رشد پنهان بودند، اما به فتوسنتز کمک می کردند.

رنگدانه‌های آنتوسیانین که ما به‌صورت قرمز و بنفش در چوب‌های سگ، سماق یا بلوط قرمز درک می‌کنیم، پنهان نبودند. آنها در پاییز تولید می شوند، محصولات یک تغییر شیمیایی که شامل افزایش غلظت قند در برگ ها است.

سپس – بدون توجه به رنگ، اما خیلی زود برای میل ما – شاخ و برگ روی اکثر درختان برگریز پرواز می کند. زمان وقوع رویداد بزرگ با تغییر شیمی در ناحیه بریده شدن کوچک، نوار باریکی از سلول ها در پایه هر دمبرگ یا ساقه برگ، جایی که به ساقه یا شاخه می چسبد، تعیین می شود.

دکتر “هیچ یک از اینها بدون هورمون های گیاهی اتفاق نمی افتد.” روز گفت.

کدام هورمون در ریزش برگ کار می کند؟ نه اسید آبسیزیک، چیزی که به نظر می رسد “منطقه برش” دلالت بر آن دارد. این هورمون به گیاه می‌گوید که فلس‌های جوانه‌ها را تشکیل دهد، برخی از جنبه‌های رشد را قبل از خواب متوقف کند و حتی بذر را تا زمان مناسب برای جوانه‌زنی خفته نگه دارد. روز گفت.

در عوض اکنون مشخص شده است که اتیلن – که بیشتر به دلیل نقشش در رسیدن میوه ها شناخته می شود – کاتالیزور است. (میوه‌ها و گل‌ها، با مناطق ریزش و زمان‌بندی خاص خود، به همین ترتیب تحت تأثیر اتیلن در زمان رها شدن قرار می‌گیرند.)

دکتر شروع به شکستن غشاهای سلولی می کند و این ناحیه را تشکیل می دهد که در نهایت برگ می تواند بیفتد. دی گفت: “خود را مهر و موم می کند و جای زخمی روی گیاهان چوبی می گذارد.” یک لایه چوب پنبه نازک برای جلوگیری از هدررفت آب و هجوم قارچ ها تشکیل می شود.

طرح کلی هر اسکار شکلی مانند بیضی یا قلب را تشکیل می دهد. آلوارز گفت. نقطه‌های داخل این طرح مشخص می‌کنند که بافت‌های آوندی گیاه، آوند چوبی و آوند آبکش، به هم متصل شده‌اند و مایعات را بین ساقه و برگ هدایت می‌کنند.

این اسکارها می توانند بسیار متمایز باشند. چگونه هرگز به آنها نگاه نکرده ام؟

زمان زیادی از کار افتادگی باغ برای چنین اکتشافی در پیش است. اسکارها ابزار مفیدی برای شناسایی درختان زمستانی هستند. آلوارز، که اعتراف می کند که او و دکتر. روز “روی عکس های زخم برگ وسواس پیدا کنید.”

دکتر. دی توضیح داد: “شما یاد می گیرید که به جای زخم ها نگاه کنید و بگویید: “اوه، این یک آیلانتوس است” یا “این یک شاه بلوط اسبی است.”

او گفت که برای مثال، شاه بلوط اسب (Aesculus hippocastanum)، با شاخ و برگ های مرکب بزرگ خود، “چیزی را از خود به جای می گذارد که شبیه نعل اسبی یا اسکار شکلک است.”

وقتی برگها نمی ریزند (حداقل نه فورا)

چگونه می توان با چنین قطعه ریز ریز ملکی اداره کرد؟

“محدودیت اثرات مخرب اتیلن فقط به سلول‌های ناحیه بریده شدن، نشان‌دهنده اعمال کنترل دقیق گیاهان بر روی سیستم‌های هورمونی خود است.” کاپون نوشت.

این مهارت مهندسی در هیچ کجا به اندازه درختان و درختچه های برگریز که در تمام زمستان روی برگ های مرده خود نگه می دارند شگفت انگیز نیست، فقط در بهار آنها را رها می کنند. برای انجام این کار، آنها باید موفق شوند که دقیقاً همان نقطه اتصال را حفظ کنند – محل اتصال یک برگ مرده و یک شاخه خفته. مسخره

این صفت به نام مارسسنس در برخی از فندق های جادوگر (Hamamelis) و برخی ممرزها (Carpinus)، راش (Fagus) و بلوط (Quercus) به ویژه در شاخه های پایین تر و در درختان جوان مشترک است.

دانشمندان فرض می‌کنند که برگ‌های پایدار ممکن است مدت‌ها پیش رشد کرده باشند، به عنوان یک سازگاری در برابر گشت و گذار توسط حیوانات بزرگ، گیاهان در کنار آن تکامل یافته‌اند. یک لقمه برگ مرده هدفی کمتر از یک شاخه برهنه و جوانه های لطیف است، چیزی که گوزن های امروزی نیز به نظر می رسد آن را درک می کنند.

یک نکته طراحی جایزه برای باغبانان: ردیفی از درختان مایل به قرمز، اگرچه از نظر فنی همیشه سبز نیستند، یک صفحه نمایش موثر و تقریباً در تمام طول سال ایجاد می کنند.

آن سوزن های مخروطی داخلی زرد و قهوه ای

برای چیزی همیشه سبز، ما اغلب به مخروطیان روی می آوریم – اگرچه آنها از نظر فنی همیشه سبز نیستند. شاخ و برگ اغلب باریک آنها با زمستان سازگار است: نسبت به برگ های پهن تر در برابر اثرات یخ، برف و باد آسیب پذیرتر است و با یک ماده مومی پوشیده شده است که در برابر عناصر محافظت می کند.

دکتر “آنها همیشه سبز هستند.” آلوارز گفت: “اما این بدان معنا نیست که همیشه همان سوزن ها هستند.”

هنگامی که او برای حفاظت از پارک مرکزی کار می کرد، دکتر. آلوارز از اوایل پاییز، زمانی که شاخ و برگ داخلی بسیاری از مخروط‌ها زرد و قهوه‌ای می‌شد، مرتباً این سؤال را شنید. “درختان چه مشکلی دارند؟” بازدیدکنندگان می خواستند بدانند

مخروطیان به عنوان بخشی از چرخه زندگی خود، دچار ریزش برگ نیز می شوند. اما این یک روند متوالی است – نه یک فرآیند سالانه مانند روند درختان برگریز، و نباید با شاخ و برگ های تغییر رنگ در سراسر درخت یا در نوک شاخه ها در مواقع دیگر اشتباه گرفته شود، که ممکن است نشان دهنده بیماری یا آسیب باشد.

هر سال، قدیمی ترین شاخ و برگ پژمرده شده و آماده سقوط می شود. مدت زمانی که هر سوزن قبل از آن باقی می ماند، مخصوص گونه است، از دو سال تا چهار سال یا بیشتر.

مسلماً این روند می تواند هشدار دهنده به نظر برسد.

با این حال، نیازی به وحشت نیست. هیچ مشکلی وجود ندارد – به شرطی که کمی در مورد نحوه خواندن برگ درخت بدانید.

---

مارگارت روچ خالق وب سایت و پادکست استراهی به باغو کتابی به همین نام.

برای به روز رسانی ایمیل هفتگی در مورد اخبار املاک و مستغلات مسکونی، اینجا ثبت نام کنید.