زیگموند فروید نیز بستن پا را نوعی فتیشیسم می دانست، اگر چه این امر مناقشات زیادی به همراه داشت. کفش و جوراب و غیره به لذت جنسی خود دست پیدا می کنند. از آنجا که بیشتر اختلالات فتشیسم جنسی در دوران کودکی تا نوجوانی بروز پیدا میکند، والدین با کمی دقت و توجه قادرند از بروز و یا حتی توسعه و پیشرفت آن پیشگیری نمایند. این افراد به جای تمرکز بر روی شریک جنسی، به طرزی بیمارگونه بر روی اعضای بدن و البسه او توجه و دقت به خرج میدهند.
برخی داروها برای این تجویز میشوند که تمرکز فرد از روی میل عجیب و بیمارگونهاش برداشته شود و بتواند روی مسائل دیگر یعنی روند مشاوره با روانشناس دقت بیشتری به خرج بدهد. درمان فتیشیزم یکی از مهمترین مسائل روانی به شمار میرود. و یا اگر هم قادر باشند به دشواری می توانند رابطه ای را به وجود آورند. اتو فنیشل به طور مشابه ترس از اختگی را در فتیشیسم پا مهم میدانست و به یک فتیشیسم در آینده اشاره داشت که در نوجوانی نیز بسیار به خودش گوشزد می کرد و همیشه به خودش می گفت که: «باید این را در طول زندگی به خاطر بسپاری – دختران هم پا دارند» این امر باعث شد تا او از ترسش مراقبت کند. اطمینان از رضایت همه شرکا برای هر فعالیت، شانس این را افزایش می دهد که فرد بتواند فتیش خود را با موفقیت وارد یک رابطه کند.
اگر همه شرکا راحت باشند، می توانند به تدریج پاها را در فعالیت های جنسی، مانند بوسیدن یا مکیدن انگشتان پا، یا لمس یا نفوذ به اندام تناسلی با پاها، وارد کنند. حالت لباس (پابرهنه، دمپایی، کفش باله، صندل، کفش پاشنه بلند، هنگام پوشیدن جوراب به طوری که جوراب به طور کامل پا را پوشانده است)، بوی بد پا یا تعامل حسی (مانند مالیدن پا، بو کردن، قلقلک دادن، لیسیدن، مالیدن اندام تناسلی پا و غیره) را نیز شامل می شود. مالش یا مکیدن پاهای فرد در هنگام مقاربت ممکن است برای یک فرد جذاب باشد، در حالی که برای شخصی استفاده از پا برای مالش به اندام تناسلی ممکن است تحریک کننده باشد. مهم ترین عاملی که باید در هنگام گنجاندن فتیش در روابط و فعالیت جنسی در نظر گرفت رضایت است. برخی احساس میکنند که در هنگام برخوردهای جنسی و یا استمنا، باید پا را درگیر کنند تا لذت جنسی را تجربه کنند و برخی دیگر اینطور نیستند.
اغلب کسانی که تمايلات فوت فتیش دارند بیشتر از هركسي مي دانند که این حس ، جز ضرر چيز ديگري ندارد اما باز اصرار دارند که الگویی برای تحقیر دیگران تجویز کنند که شامل فانتزی ها و تجربه های متنوع جنسی ست . بتدریج احساس غم می کند و مایل است روش های ترک خودارضایی را تجربه کند. به عقیده این روانشناسان فرد شیء پرست هیچ جایگزینی نمی تواند برای تمایلات فیتیشیزمی خود پیدل کند. نحوه اجتماعی شدن جامعه نیز ممکن است به شکل گیری فتیش در افراد کمک کند. به هر ترتیب این اختلال ، یکی از پیچیده ترین شکل های رفتار جنسی می باشد که در حوزه ی بیماری های ناشناخته تحلیل و بررسی می شود. متمرکز شده و از طریق آن به برانگیختگی جنسی برسند. برای تخمین فراوانی نسبی فتیشها، در سال 2006، محققان دانشگاه بولونیا 381 بحث اینترنتی درباره گروههای فتیش را بررسی کردند که حداقل 5000 نفر در آن شرکت کرده بودند. آنان متوجه شدند برخی از بخشهای مغز که مسئولیت پردازش حسی پا را بر عهده دارند، در مجاورت بخش پردازش حس جنسی قرار گرفتهاند.
فتیشیسم نوعی اختلال جنسی محسوب شده که حتی بر روی عملکرد مغز نیز تاثیر میگذارد. از راه فکر کردن و پرداختن به لمس کردن و یا حتی لیسیدن پا . پای یکی از اعضای خانواده را به بوس کردن میپرداختم. هنگامی که اعضای خانواده دورهم در میز ناهار خوری . مثلا” فردی اظهار میدارد وقتی من سه یا چهار ساله بودم پای یکی از محارم اعضاء خانواده را می بوسیدم و از ناخن های لاک زده خوشم می آمد .و یا فرد دیگر می گوید وقتی اعضاء خانواده دور میز ناهار خوری برای صرف غذا می نشستند من در زیر میز به پای آنها نگاه می کردم و گاهی نیز با آنها ور می رفتم . من زیر میز به پای آنها می نگرم. اما او بوی پا را در این امر مهم میدانست، و همچنین پا را بهعنوان نماد/جانشین آلت تناسلی ( این امر زمانی است که ما برای کاوش آلت تناسلی زن واکاوی می کنیم که به اختگی نیز ارتباط دارد.) می دانست . دزموند موریس فوت فتیشیسم را نتیجه گذار سلول های مغزی در سنین پایین می دانست، فشار لمسی پا/کفش در این امر می تواند مهم باشد.
