برنامه کمپوست سازی مسکونی کالیفرنیا، که سال گذشته آغاز شد، یک تعهد بزرگ است که هدف آن کاهش میزان زباله های ورودی به محل های دفن زباله این ایالت و گازهای آلوده کننده آب و هوا است.
محل های دفن زباله سومین منبع بزرگ متان کالیفرنیا هستند، یک گاز گلخانه ای قوی که توسط پوست موز، پوسته تخم مرغ و سایر ضایعات آلی در حین تجزیه آزاد می شود. اگرچه شروع این برنامه دشوار است، اما باید کمپوست بیشتری برای مهار منبع اصلی انتشار آغاز شود.
اما اگر برای شروع غذای کمتری را دور بریزیم چه؟
ژاکی اروین، نماینده مجلس، با حمایت شورای دفاع از منابع طبیعی و کالیفرنیاییها در برابر زباله، امسال لایحهای ارائه کرد که تاریخ «فروش تا» و سایر برچسبها را محدود میکند که مقامات فدرال میگویند اغلب مصرفکنندگان را وادار میکند تا بیهیچ کالاهای کنسرو شده، جعبههای غلات و غلات را دور بریزند. تولید کند، در حالی که اطلاعات کمی در مورد ایمنی مواد غذایی ارائه می دهد.
این لایحه تولیدکنندگان محصولات فاسد شدنی را ملزم میکند که فقط از عبارات استاندارد برای تاریخ انقضا استفاده کنند – یا “بهترین اگر استفاده شود” در اشاره به تازگی یا “استفاده توسط” برای ایمنی مواد غذایی. اینها جایگزین «فروش توسط»، «بهترین قبل»، «لذت بردن از» و دیگر زبانهایی که ایروین گفت، باعث سردرگمی در مورد اینکه آیا غذا صرفاً از اوج خود گذشته است یا واقعاً بد شده است، میشوند.
ایروین، که منطقه آن شامل هزار بلوط و دره سیمی است، گفت: «این برای مصرف کننده کاملاً بی معنی است و به همین دلیل است که ما با این همه ضایعات مواد غذایی مواجه می شویم.
مخالفان لایحه ایروین را در مجلس قانونگذاری متوقف کردند، بنابراین او از CalRecycle، وزارت ایالتی که بر مدیریت پسماند نظارت دارد، خواست همان استانداردهایی را که او پیشنهاد کرده است، اعمال کند. او گفت که CalRecycle میتواند این گام را بدون تأیید قانونی انجام دهد.
به گفته وزارت کشاورزی ایالات متحده، بیش از یک سوم مواد غذایی فروخته شده در این کشور به هدر می رود، تا حدی به این دلیل که مصرف کنندگان مواد غذایی را که فکر می کنند بد شده است دور می اندازند. این وزارتخانه میگوید: هیچ قانون فدرالی وجود ندارد که یکنواختی را در نحوه تاریخگذاری مواد غذایی فاسد شدنی الزامی کند، و در بیشتر موارد، “خرما شاخصی برای ایمنی محصول نیست.”
جن انگستروم، مدیر ایالتی سازمان حمایت از CalPIRG گفت که یک آمریکایی به طور متوسط سالانه 1300 دلار برای مواد غذایی که دور ریخته می شود، خرج می کند.
انگستروم در مورد پیشنهاد ایروین برای استاندارد کردن تاریخگذاری غذایی گفت: «این واقعاً عقل سلیم است. من فکر میکنم این چیزی است که بسیاری از مصرفکنندگان واقعاً از آن استقبال میکنند، فقط از شر سردرد تلاش برای فهمیدن اینکه چه زمانی غذایشان بد میشود خلاص شوند.»
طبق اسناد ایالتی، گروه های صنعت کشاورزی، از جمله انجمن خواربارفروشان کالیفرنیا، دفتر مزرعه کالیفرنیا و انجمن کشاورزان تخم مرغ کالیفرنیا، با این پیشنهاد مخالف هستند. مخالفان اشاره کرده اند که در سال 2017، کالیفرنیا استانداردهای داوطلبانه ای برای برچسب زدن مواد غذایی اتخاذ کرد که استفاده از همان برچسب های “بهترین در صورت استفاده توسط” یا “استفاده توسط” پیشنهاد شده توسط ایروین را تشویق می کند. آنها می گویند که لایحه ایروین انجام تجارت بین خطوط ایالتی را برای شرکت ها دشوار می کند و در عوض از تلاش ها برای اتخاذ استانداردهای فدرال حمایت می کنند.
و قبل از رفتن، یک خبر خوب
کارلا تورس، یک نوجوان در لس آنجلس، لباسی به سبک ماری آنتوانت با الهام از قرن هجدهم، با توری پیچیده، یک کرست زاویه دار و یک دامن حلقه ای با لایه های صورتی و طلایی ساخته است.
و کل آن از نوار چسب ساخته شده است.
لس آنجلس تایمز گزارش می دهد که تورس، که اخیراً از دبیرستانی در بویل هایتس فارغ التحصیل شده است، فینالیست یک مسابقه بورسیه بود که توسط Duck Tape، یک برند چسب نواری حمایت می شد. او اکنون امیدوار است که برنده جایزه بزرگ 10000 دلاری شود، که به تأمین مالی تحصیل او در یکی از مدارس دانشگاه ایالتی کالیفرنیا در پاییز امسال کمک می کند.
تورس به این خبرگزاری گفت: «نمیخواهم والدینم در تلاش برای یافتن راهی برای پرداخت هزینههای آن تلاش کنند. “این واقعا به پدر و مادرم کمک می کند.”