“ما در یک مقطع بالقوه مهموی گفت: با توجه مجدد به سوریه – به ویژه از ناحیه منطقه – که می تواند به تلاش های ما در پیشبرد راه حل سیاسی برای این درگیری کمک کند.
اما برای اینکه این توجه مجدد به باز کردن قفل پیشرفت کمک کند، بسیاری از بازیگران باید گام‌های مشخصی بردارند – نه فقط یک مجموعه از بازیگران.
تعامل دیپلماتیک ادامه دارد
آقای. پدرسن گفت از زمان زلزله های فوریه، دیپلماسی با مشارکت دولت سوریه و “بازیکنان آستانه” – اشاره به نشست دسامبر 2019 بین روسیه، ترکیه و ایران در پایتخت قزاقستان – و همچنین “گشایش های جدید تعامل” بین سوریه ادامه یافته است. و کشورهای عربی
این فرستاده همچنین به تعامل خود برای تسهیل روند سیاسی تحت رهبری سوریه و تحت مالکیت سوریه ادامه می دهد. وی تاکید کرد که “سازمان ملل به تنهایی نمی تواند این کار را انجام دهد” و نیاز به حمایت همه بازیگران کلیدی دارد.
او گفت: «هیچ گروهی از بازیگران موجود – نه احزاب سوریه، نه بازیگران آستانه، نه بازیگران غربی و نه بازیگران عرب – به تنهایی نمی توانند راه حل سیاسی ایجاد کنند.
«باز کردن هر یک از مشکلات بی‌شمار سوریه نیازمند چندین کلید است – هر کدام توسط ذینفعان متفاوتی در دست است، که نمی‌توان آنها را نادیده گرفت و در صورت حذف، می‌تواند آنها را مسدود کند.»
فرصت را غنیمت بشمار
او گفت که پیشرفت مستلزم این است که گروه وسیع تری از بازیگران با هم کار کنند، که همه باید در یک تلاش هماهنگ و چندجانبه مشارکت کنند.
من به تعامل مستقیم با طرف‌های سوری ادامه می‌دهم و به آنها و به ویژه در این مقطع به دولت سوریه یادآوری می‌کنم که باید از فرصت استفاده کنند. آمادگی برای حرکت رو به جلو او گفت: ده موضوع اساسی.
آقای. پدرسن همچنین بر آمادگی خود برای تسهیل گفتگوهای بین سوری، از جمله تشکیل مجدد کمیته قانون اساسی در ژنو، که نزدیک به یک سال است که تشکیل جلسه نداده است، تاکید کرد.
در این میان، او همچنان به گردهمایی طیف وسیعی از سوری ها در ژنو و منطقه، از جمله نمایندگان زنان و جامعه مدنی ادامه می دهد. او گفت: «این نشست‌ها نشان می‌دهد که سوری‌ها هنوز چیزهای زیادی دارند که می‌توانند بر سر آنها به توافق برسند.
خشونت در حال افزایش است
آقای. پدرسن همچنین ابراز نگرانی کرد که آرامش کوتاهی که پس از زمین لرزه های مرگبار فوریه به وجود آمد بیشتر از بین رفته است. حوادث خشونت آمیز در شمال غرب با مشارکت نیروهای طرفدار دولت، نیروهای مخالف مسلح و گروه تروریستی HTS افزایش یافته است.
او گفت که آرامش نسبی در شمال شرق توسط گروه‌های مخالف مسلح ترکیه و ترکیه که مواضع نیروهای دموکراتیک سوریه (SDF) یک شبه‌نظامی تحت رهبری کردها را هدف قرار داده‌اند، بنا بر گزارش‌ها در پاسخ به گلوله باران و حملات راکتی نیروهای SDF، از جمله به سربازان ترکیه، نشان داده است.
حملات اسرائیل به طور فزاینده ای بیشتر می شود، در حالی که جنوب غرب سوریه همچنان متلاطم است. به نظر می رسد که حملات پراکنده داعش در برخی مناطق با افزایش حملات دولت، روسیه و ائتلاف به رهبری آمریکا در حال افزایش است.
نیازهای “بی سابقه”.
لیزا دوتن، مدیر بسیج منابع دفتر هماهنگی بشردوستانه سازمان ملل، OCHA، به نمایندگی از مارتین گریفیتس، رئیس امداد، گفت که مقیاس فعلی نیازهای بشردوستانه در سوریه “بی سابقه است، حتی در تاریخ طولانی و بی رحمانه بحران سوریه”.
وی با اشاره به زمین لرزه های ویرانگری که تقریباً سه ماه پیش ترکیه و سوریه را لرزاند، گفت که سازمان ملل به حمایت از بهبود در شمال غرب آسیب دیده سوریه ادامه می دهد.
بیش از سه میلیون نفر غذای گرم و جیره دریافت کرده اند، در حالی که 1.1 میلیون نفر نوعی مراقبت های بهداشتی دریافت کرده اند.
کودکی در یک مرکز پذیرایی در شهر جندیریس در شمال سوریه روی وسایل کمکی می خوابد.
آوار برداری
او به سفرا گفت که بیش از 470,000 متر مکعب آوار برداشته شده است، اما اگرچه پیشرفت هایی حاصل شده است، “کارهای بیشتری باید انجام شود.” او گفت که این ویرانی بر “واقعیت وخیم” که میلیون‌ها سوری با آن روبرو هستند، تاکید کرد:
12 سال درگیری مسلحانه، فشارهای فزاینده اقتصاد کلان، کاهش خدمات عمومی و زوال زیرساخت‌های حیاتی، جمعیت سوریه را به شدت در برابر شوک‌ها و استرس‌ها آسیب‌پذیر کرده است، چه رسد به آن‌هایی که ویرانگر زلزله‌های اخیر هستند.»
او یادآور شد که نزدیک به هفت میلیون بار در سراسر کشور آواره داخلی هستند. حدود 80 درصد “حداقل برای پنج سال” آواره شده اند.
راه حل های پایدار برای این بحران مورد نیاز است که با پایان دادن به درگیری آغاز می شود.
او گفت که سه گذرگاه مرزی موجود در شمال غربی، در مرز ترکیه، همچنان یک کریدور کمک ضروری هستند و کاروان‌های بین‌سازمانی «تقریباً روزانه» هر ماه به میلیون‌ها نفر می‌رسد.
او به سفرا گفت که حمایت مستمر از سوی اهداکنندگان، مقامات در محل، کشورهای عضو “و این شورا” ضروری است “برای همگام شدن با نیازهای بشردوستانه امروز، و حتی بیشتر از آن، نیازهای فردا.”
