با پرتاب ماموریت آرتمیس 1، سیستم پرتاب فضایی به قدرتمندترین موشکی تبدیل شد که تاکنون پرواز کرده است. اما قدرت کشتی فضایی در سطح دیگری است. موتورهای رپتور تقریباً 16.5 میلیون پوند نیروی رانش تولید می کنند که با ظرفیت کامل شلیک می شوند. البته در آخرین پرواز برخی از موتورها روشن نشدند. در نتیجه، سطح رانش در اولین پرواز سفینه فضایی کمتر از حداکثر سطح بود.
اسپیس ایکس قصد دارد یک خندق در پایگاه ستاره ای نزدیک ساحل بوکاچیکا حفر کند. اما در نهایت از این تصمیم منصرف شد. الن ماسکبنیانگذار و مدیر عامل شرکت اکتبر 2020 در توییتر گفت: اما می توان دانست که این تصمیم اشتباه است.
با این حال، عواقب آخرین پرواز سفینه فضایی به این معنا نیست که ماسک تصمیم خود را زیر سوال برده است. طبق آخرین ماسک، ظاهراً او فکر می کند که Space X هنوز هم می تواند راهی برای پرتاب یک سفینه فضایی ایمن بدون شعله سنگر داشته باشد.
جمعه گذشته، ماسک توییت کرد که اسپیس ایکس سه ماه پیش ساخت یک صفحه فولادی عظیم با آب خنک را آغاز کرده است که در زیر پرتاب نهایی قرار خواهد گرفت. این صفحه برای اولین پرتاب مداری سفینه فضایی آماده نبود و اسپیس ایکس تصمیم گرفت موشک را بدون آن پرتاب کند. زیرا او فکر می کرد که بتن مسلح در انتهای پرتاب (نوع خاصی از بتن مقاوم در برابر حرارت به نام فونداگ) می تواند گرمای ایجاد شده در هنگام برخاستن کشتی ستاره ای را تحمل کند.
بر اساس داده‌های به‌دست‌آمده از اولین سفینه فضایی ثابت احتراق در فوریه، اسپیس ایکس تصمیم گرفت بدون صفحه فولادی پرتاب کند. در آن زمان به 33 موتور مرحله اول رپتور دستور شلیک برای مدت کوتاهی در حالی که موشک به زمین متصل بود صادر شد. از این تعداد دو موتور حذف شد. اما ماسک در توییتی که روز شنبه منتشر کرد، گفت که احتراق در آزمایش ثابت شده است، قدرت واقعی و کشتی ستاره کامل در طول پرتاب تولید نشده است.
ما به زودی متوجه خواهیم شد که آیا صفحه فولادی جدید می تواند محافظت کافی در برابر ضربه نهایی ایجاد کند یا خیر. ماسک در توییت خود اضافه کرد که اسپیس ایکس باید ظرف یک تا دو ماه آینده برای پرتاب سفینه بعدی آماده شود. با این حال، ساخت پرتاب نهایی و بازیابی سایر خسارات ممکن است چندین ماه طول بکشد و جستجوی بعدی برای پرتاب کشتی فضایی نیز به تعویق خواهد افتاد.
