من مدافع قوی مهاجرت معکوس سیاه پوستان هستم – سیاهپوستانی که از شهرهای شمال و غرب به ایالت های جنوبی باز می گردند تا قدرت سیاسی را متمرکز کنند.
این مهاجرت معکوس قبلاً قبل از وکالت من اتفاق می افتاد و همچنان ادامه دارد. همانطور که جمعیت شناس ویلیام اچ فری در ماه سپتامبر برای موسسه بروکینگز نوشت، این تغییر به صورت قطره ای در دهه 1970 آغاز شد، در دهه 1990 افزایش یافت و در دهه های بعدی به تخلیه مجازی از بسیاری از مناطق شمالی تبدیل شد.
دلایل زیادی برای این معکوس وجود دارد، در درجه اول اقتصادی، اما من به طور خاص پیشنهاد می‌کنم که تخصیص قدرت سیاسی – قدرت سیاسی در سراسر کشور – را به این ترکیب اضافه کنیم.
یکی از راه هایی که مردم اغلب از آنچه من پیشنهاد می کنم عقب نشینی می کنند، نگرانی با صدای بلند در مورد مخالفان و واکنش به افزایش جمعیت سیاه پوستان و پایگاه قدرت در ایالت های جنوبی است.
خوب، گرجستان زمینه اثبات این بحث را در زندگی واقعی فراهم می کند.
پس از دور دوم انتخابات جورجیا که در آن رافائل وارناک هرشل واکر را شکست داد، افراد زیادی شنیدم که برخی از نسخه‌های “بله، اما هنوز خیلی نزدیک بود” را شنیدم.
به نظرم رسید که آن نظرات – و بسیاری دیگر – نکته مهم‌تر را از دست داده‌اند: چیزی کاملاً تاریخی در جورجیا در حال وقوع است که نشان‌دهنده یک تغییر سیاسی عظیم برای چندین ایالت جنوبی است.
رای دهندگان جورجیا امسال ثابت کردند که انتخاب تاریخی یک سناتور سیاه پوست از یک ایالت جنوبی توسط ائتلافی که از بسیاری جهات توسط سیاه پوستان رهبری می شود، اتفاقی نبود.
و آن ائتلاف در مواجهه با مخالفت های شدید، وارناک را به سنا بازگرداند. نه تنها قوه مقننه گرجستان و دولت. برایان کمپ تمام تلاش خود را برای سرکوب رای دهندگان انجام داد – تاکتیکی که تقریباً همیشه برای به حاشیه راندن رای دهندگان غیرسفیدپوست طراحی شده بود – اما جمهوری خواهان نیز گروه های زیادی برای حفظ قدرت ظاهر شدند که به نظر آنها از دست آنها خارج می شود.
علاوه بر این، در انتخابات عمومی، مشارکت سیاهپوستان کاهش یافت. به گفته نیت کوهن، سهم سیاهپوستان از رای‌دهندگان به پایین‌ترین سطح خود از سال 2006 رسیده است.
اما پس از آن در دور دوم انتخابات، زمانی که انتخاب محدود و تیزتر شد، ائتلاف وارناک، قوی‌تر و سرکش برگشت.
به گفته دفتر وزیر امور خارجه جورجیا، رای دهندگان سیاه پوست تنها 29 درصد از رای دهندگان فعال ثبت شده در این ایالت را تشکیل می دهند. در طول رای گیری زودهنگام، رای دهندگان سیاه پوست عملکرد بهتری داشتند. آنها برای اثبات یک موضوع به پای صندوق های رای رفتند. آنها به انعطاف رای دادند. بر اساس گزارش مرکز تحقیقات پیو، تعداد سیاهپوستان ثبت‌نام شده برای رای دادن در گرجستان از سال 2016 تا 2020 25 درصد افزایش یافته است که افزایشی بسیار بیشتر از هر گروه نژادی دیگری است.
بله، بسیاری، مانند من، از حضور واکر به عنوان جایگزین آزرده خاطر شدند و به همان اندازه به چالش واکر رای دادند تا وارناک را تایید کنند.
اما حتی در آنجا هم فکر می‌کنم باید عقب‌نشینی کنیم، نفسی بکشیم و هوشیارانه ارزیابی کنیم که حضور او چقدر تاریخی بوده است. ساختار قدرت در جورجیا از آنچه این ائتلاف به رهبری سیاهپوستان انجام داده بود چنان شوکه شده بود که به دونالد ترامپ اجازه دادند تا یک جمهوری‌خواه سیاهپوست کاملاً بی‌صلاحیت را بر آنها تحمیل کند، به این فکر که او به آنها کمک می‌کند تا قدرت را پس بگیرند.
جمهوری خواهان جورجیا فکر می کردند که می توانند رای سیاه پوستان را شکست دهند. آنها نتوانستند. محکم و متحد بود.
در این درک به عنوان یک شهروند و رای‌دهنده سیاهپوست، هیجانی بزرگ و تقریباً غیرقابل بیان وجود دارد. زمانی که رای دهندگان سفیدپوست به وسط تقسیم شدند، از سیاه پوستان و سایر اقلیت ها خواسته نمی شد که تعادل را تغییر دهند. هر سناتور سیاه پوست دیگری در تاریخ آمریکا توسط ائتلافی به رهبری لیبرال های سفید پوست انتخاب شده است. وارناک اولین کسی است که توسط ائتلافی به رهبری سیاه پوستان انتخاب شده است.
افراد سیاهپوست در انتخاب او رهبری مسئولیت را بر عهده داشتند و او قوی، باهوش و شایسته بود. این واقعیت جدید حیرت‌انگیز سیاست انتخاباتی، هرگونه دروغ ماندگار درباره رهبری پست سیاهپوست یا رای‌دهندگان سیاهپوست بی‌اعتدال را از بین برد. رای دهندگان سیاه پوست همان چیزی را می خواهند که هر رای دهنده دیگری باید بخواهد: رهبران محکمی که به آنها پاسخ می دهند.
برخی ممکن است به شکست استیسی آبرامز در رقابت فرمانداری نگاه کنند و آن را نشانه ای از احتیاط بدانند که جنوب قدیمی زنده و سالم است. اما من آن را طور دیگری می بینم. قدرت منفعلانه کنار گذاشته نخواهد شد. کسانی که آن را دارند مانند جهنم برای حفظ آن خواهند جنگید. و در آن جنگ قدرت، در برخی از نبردها پیروز خواهند شد.
هر انتخابات به نامزدها و مبارزات انتخاباتی بستگی دارد. مسابقه بین کمپ و آبرامز پیش بینی کننده آنچه ممکن است نیست. رای دهندگان سیاهپوست در گرجستان مدام به خود یادآوری می کنند که وقتی توجه و تلاش خود را در دور دوم متمرکز می کنند چه چیزی ممکن است.
این نوع تعامل – و پاداش برنده شدن – از نظر روانی قدرتمند است. وقتی مردم طعم قدرت، قدرت دولتی را بچشند، به نظر من دور شدن از قدرت سخت خواهد بود. داشتن آن شروع به احساس طبیعی و مورد انتظار می کند.
این واقعیتی است که بسیاری در این کشور قرن ها از آن می ترسند. این واقعیتی است که اکنون از آن لذت می برم.
