فرارو- فال از آثار ادبی است، از باورهای کهن، این مرز و بوم است. در گذشته ساکنان این دیار به نویسندگانی روی می آوردند که فکر می کردند حق بهره مندی از این واژه را دارند. اما در گذر زمان تنها یاد حافظ در فرهنگ عامه باقی مانده است.
ديدم به شوب دوش كه فاهي وردي
چون عکس گرفته شد و شب هجران فرا رسید
تعبیر رفت یار سفرکرده می‌رسد
کاش هر چه زودتر واردش میکردی
زیکرش به کیر ساگی فرخنده فال من
کز در مدام با قدم و ساغر امدی
من از کشورم راضی هستم
تا ياد ساحبهش سوي ما رحبار امدي
فیض ازل به وزر ار امدی به دست
اب خضر نسیبه اسکندر امدی
این قول را از پشت بام و در به من به خاطر بسپار
هر بار پیام عشق و نامه عشق می آمد
की जाफेती राभिकु तो जुन्य मजाल जुल्त
مظلومی ار شیبی به در داور آمد
خامان ره نرفته که دانان زوک آشک
دریادلی بجوی دیلیری سرامدی
אנ קו תו רא בה סנג דלי קרד ראהמון
کاش یک سنگ داشتی
اما شما شماره را به روش دیگری ذخیره کردید
مقبول طباب شاه هنربرور امدی
شرک کلکت: ورداندی: تولو کرد/ای کاج: کاشکی/چه داناند: نداناند
تفسیر عرفانی:
بخشش و عنایت عزلی حضرت دوست به سلکان راهش فقط در غرو به هو وست و آن آنایت به هیز نیمیگردان به ورود به عرکه و عشک و سربلند بیرون امان از آن. بنابراین نابالغی که طعم عشق را نچشیده به آن نمی رسد.
تفسیر شعر:
هر فردی ویژگی های مثبت و منفی زیادی دارد، اما در شما ویژگی های مثبت به وضوح آشکارتر است. اگر می خواهید این ویژگی ها را تا آخر عمر داشته باشید و همه شما را به خوبی یاد کنند، آنها را تقویت کنید و از گذشته درس بگیرید، ویژگی های آنها را تقویت کنید و از گذشته درس بگیرید و اگر ویژگی های آنها را ندارید وجود خواهند داشت. او در زندگی خوشحال شد.
